یک شرکت هلندی نوعی پهپاد یا هگزاکوپتر تولید کرده که می‌تواند تا ۲۰ کیلوگرم بار را حمل کند.
شرکت هلندی “Acecore Technologies” یک هگزاکوپتر به نام “نوآ”(Noa) تولید کرده که می‌تواند تا ۲۰ کیلوگرم وزن را بلند کند.
این پهپاد یا هگزاکوپتر دارای شش پروانه ۲۸ اینچی(۷۱۱ میلی‌متر) است که با فیبر کربن تقویت شده و اسکلت آن کربنی است.
برای محافظت این پهپاد از باران شش موتور آن به طرز وارونه جای‌گذاری شده‌اند.
در نتیجه، نوآ می‌تواند زیر بارش‌هایی که باعث جمع شدن ۹ میلی‌متر آب در ساعت می‌شود نیز پرواز کند. به علاوه، بازوهای پروانه تو خالی آن برای تسهیل عبور جریان خنک در سراسر پهپاد طراحی شده‌اند.
این سیستم باعث می‌شود “نوآ” در دمای ۵۰ درجه سانتی‌گراد هم قابل استفاده باقی بماند.
مجموعا چهار بسته باتری لیتیومی قابل شارژ در پهپاد به کار گرفته شده و سازندگان آن مدعی شدند که این پهپاد یا هگزاکوپتر می‌تواند بدون بار تا یک ساعت پرواز کند.
بازوها و پایه‌های پهپاد می‌تواند برای حمل‌ونقل با دست جدا شود.
این زمان هنگامی که پهپاد باری مانند یک دوربین حمل می‌کند، به ۴۰ دقیقه کاهش پیدا می‌کند.
اگر تجهیزات فیلمبرداری ۱۲ کیلوگرمی به پهپاد متصل شده باشد، زمان طی مسافت توسط آن به ۲۵ دقیقه می‌رسد.
تولیدکنندگان فیلم، نقشه برداران زمین، بازرسان برق و سایر افراد می‌توانند نوآ را سفارش دهند.
یک پژوهشگر ژاپنی، ابزاری ابداع کرده است که به کاربران امکان می‌دهد بدون خوردن خوراکی‌ها، طعم آنها را احساس کنند.
معمولا برای بررسی ابزار دیجیتال، میزان سرعت، وضوح صدا و ظرفیت ذخیره آنها ارزیابی می‌شود. “هومی میاشیتا”(Homei Miyashita)، پژوهشگر “دانشگاه میجی”(Meiji University) ژاپن، راه دیگری برای این کار دارد. راه حل او این امکان را فراهم می‌کند که بتوان ابزار را با بررسی مزه آنها ارزیابی کرد.
میاشیتا، یک ابزار دستی موسوم به “Norimaki Synthesizer” ابداع کرده است که صفحه‌ای قابل لیس زدن دارد و پس از قرار گرفتن در دهان می‌تواند همه احساسات مربوط به طعم غذا را بازسازی کند.
این ابزار که پنج لوله دارد، مبتنی بر الکترولیت‌هایی است که در پنج نوع ژل قرار گرفته‌اند و می‌توانند شدت پنج طعم اساسی یعنی ترشی، شوری، تلخی، شیرینی و “اومامی”(umami) را کنترل کنند. اومامی که از واژه‌ای ژاپنی مشتق شده، برای توصیف یک طعم خوش لذت بخش به کار می‌رود و در حال حاضر از طعم‌های اساسی محسوب می‌شود.
در روند ارزیابی با این ابزار، از روش موسوم به “الکتروفورز”(electrophoresis) استفاده می‌شود که به حرکت ذرات میکروسکوپی فعال شده با بار الکتریکی گفته می‌شود. هنگامی که این ابزار به لمس زبان می‌پردازد، فرد می‌تواند همه پنج طعم را احساس کند اما هنگامی که بارهای الکتریکی گوناگونی به کار می‌روند، برخی از طعم‌ها بیش از طعم‌های دیگر خود را نشان می‌دهند.
میاشیتا در این بررسی، ادراک طعم را با ادراک تصاویر روی صفحه نمایش مقایسه کرد. چشمان ما، تصاویر زیبا را روی نمایشگر می‌بینند اما این تصاویر در حقیقت، مجموعه‌ای از پیکسل‌های قرمز، سبز و آبی، در ترکیب‌ها و شدت‌های گوناگون هستند که به طور پیوسته حرکت می‌کنند.
میاشیتا ادامه داد: این ابزار، به کاربران امکان می‌دهد تا طعم هر نوع خوراکی از آبنبات گرفته تا سوشی را بدون قرار دادن آن خوراکی در دهان تجربه کنند.
وی افزود: این نمایشگر مانند یک نمایشگر نوری که نور سه رنگ اصلی را برای تولید رنگ‌های اختیاری به کار می‌گیرد، می‌تواند طعم‌های اختیاری را با استفاده از طعم‌های اصلی تولید کند.
Norimaki Synthesizer علاوه بر داشتن جنبه سرگرمی، می‌تواند ابزار ارزشمندی برای کسانی باشد که می‌خواهند وزن خود را مدیریت کنند. این افراد می‌توانند به راحتی مصرف نمک خود را محدود کنند و یا همراه با مصرف غذای واقعی، این ابزار را به کار بگیرند تا طعم نمک را احساس کنند.
منبع: ایسنا