طراحی ماسک گرافنی توسط پژوهشگران یک شرکت خارجی به گونه ای طراحی شده که می‌تواند ذرات و میکرواورگانیسم‌ها را با استفاده از اعمال جریان الکتریکی و شوک، دفع کند. تولید انبوه این ماسک به زودی آغاز می شود.
شرکت لیکس اپلیکیشنز ماسک ویژه‌ای برای مقابله با ویروس کرونا و دیگر میکرواورگانیسم‌های خطرناک تولید کرده است، این ماسک موسوم به Guardian G-Volt دارای سیستم فیلتراسیون مبتنی بر گرافن بوده و یک جهش رو به جلو در مسیر مبارزه با عوامل بیماری‌زا است که در آن از خواص ضدباکتریایی و رسانایی گرافن استفاده شده‌است (طراحی ماسک گرافنی).
ایده این است که فیلتر گرافنی مانع از تجمع هر نوع میکرواورگانیسمی در ماسک می‌شود، این ماسک از طریق یک رابط USB به یک باتری متصل است که بار الکتریکی ضعیفی به ماسک القا می‌شود تا هر نوع ذره درگیر با ماسک، دفع شود (طراحی ماسک گرافنی).
Guardian G-Volt به‌گونه‌ای طراحی شده است که امکان تمیز کردن آن با یک منبع استریل‌کننده جداگانه وجود دارد و می‌توان در پایان روز آن را با استفاده از یک منبع الکتریکی یا استریل‌کننده به‌طور کامل تمیز کرد، هنوز مشخص نیست که این ماسک را چند بار می‌توان استفاده کرد اما به نظر می‌رسد که بتوان آن را حداقل چند روزی مورد استفاده قرار داد.
شرکت لیکس به دنبال جمع‌آوری بودجه برای تولید انبوه این ماسک است و انتظار می‌رود که توزیع آن از اواسط سال آغاز شود، براساس اطلاعات منتشر شده تولید این ماسک‌ها از ماه اوریل آغاز خواهد شد وگرافن مورد استفاده در این ماسک‌ها توسط یک شرکت اروپایی تولید می‌شود.
در آزمون‌های انجام شده، Guardian G-Volt نشان داده است که می‌تواند ۹۹ درصد ذرات ۰٫۳ میکرون و ۸۰ درصد ذرات کوچک‌تر از ۰٫۳ میکرون را حذف کند، البته ویروس‌های خانواده کرونا بین ۰٫۱ تا ۰٫۲ میکرون هستند بنابراین نمی‌توان گفت که این ماسک به‌صورت کامل می‌تواند محافظت در برابر ویروس کرونا را انجام دهد، اما حقیقت این است که هیچ ماسک دیگری هم نمی‌تواند این کار را به‌صورت کامل انجام دهد.
لیکس تنها شرکتی نیست که به دنبال ساخت ماسک گرافنی است، شرکت هایدال در انگلستان و آیکرافت در کره‌جنوبی خط تولید ماسک‌های آرایشی و بهداشتی را راه‌اندازی کرده‌اند که در آن از گرافن استفاده شده است.
گروهی از محققان دانشگاه کاروینای شمالی روشی را برای تبدیل آجر و دیگر اقلام مورد استفاده در ساخت و ساز به دوربین‌های شناسایی موقعیت و نحوه توزیع مواد رادیواکتیو ابداع کرده اند.
محققان با افزودن موادی خاص به آجرها می‌توانند از آنها برای پی بردن به وجود پلوتونیوم و دیگر مواد رادیواکتیو در نقاط مختلف بهره بگیرند. این فناوری به خصوص برای بررسی میزان آلودگی نقاطی مانند معادن یا مناطق نزدیک به نیروگاه‌های هسته‌ای کاربرد دارد.
آجرهایی که بدین شیوه تولید می‌شوند مانند دوربین‌های سه بعدی عمل کرده و میزان تشعشعات گامای باقیمانده در هر محیط را مشخص می‌کنند. از جمله موادی که بدین منظور به آجرها اضافه می‌شود می‌توان به کوارتز یا ماده‌ای معدنی به نام فلدسپار اشاره کرد که در برابر تابش اشعه گاما از خود واکنش نشان داده و از خود نور ساطع می‌کنند.
بررسی شد که نور تابیده شده مشخص می‌کند که میزان آلودگی به مواد رادیواکتیو در یک منطقه به چه میزان است.
محققان با استفاده از آجرهای یادشده در یک محیط آزمایشی موفق به شناسایی ۴.۵ کیلوگرم پلوتونیوم شدند و می‌گویند در آینده با استفاده از این روش حتی می‌توان منبع و منشأ آلودگی یک محیط به مواد رادیواکتیو را هم مشخص کرد.
منبع: ایرنا