اکثر افرادی که به دیابت مبتلا هستند برای تنظیم قند خون خود باید روزانه حداقل دو دوز انسولین تزریق کنند. محققان اکنون برای آسان‌تر کردن این فرآیند بر روی رباتی کار می‌کنند که درون بدن قرار می‌گیرد و با یک کپسول خوراکی شارژ می‌شود.
گروهی از محققان ایتالیایی به تازگی مقاله‌ای در مجله‌ی “Science Robotics” منتشر کرده‌اند و در آن سیستم دو بخشی به نام “PILLSID” را معرفی کرده‌اند. این سیستم شامل یک پمپ انسولین قابل کاشت در بخش شکمی و کپسول‌های مغناطیسی قابل بلع حاوی هورمون انسولین برای شارژ کردن این پمپ است.
هر زمانی که بیماران نیاز به پرکردن مجدد پمپ انسولین داشته باشند می‌توانند با بلعیدن این کپسول‌ها آن را شارژ کنند.
این دستگاه که اندازه‌ای مشابه یک تلفن همراه کوچک دارد، کپسول‌ها را با نیروی مغناطیسی به سمت خود می‌کشد و آن‌ها را در جهت مورد نظر قرار می‌دهد و سپس هورمون آزاد می‌شود. پس از آن کپسول مسیر طبیعی خود را در سیستم گوارش ادامه داده و در نهایت از بدن خارج می‌شود.
آریانا منسیاسی(Arianna Menciassi)، یکی از نویسندگان این مقاله و استاد رباتیک پزشکی و زیست مهندسی می‌گوید: این فرآیند مشابه پرتاب موشک به سمت ایستگاه فضایی است.
محققان “PILLSID” را بر روی خوک‌ها مورد آزمایش قرار دادند و نتایج آن‌ها موفقیت آمیز بود.
در آزمایش‌های انسانی قرار است این پمپ انسولین در دیواره‌ی شکمی متصل به روده کوچک قرار بگیرد تا انسولین به طور خاص به این منطقه منتقل شود.
نتایج نشان می‌دهد که پمپ انسولین می‌تواند برای چندین ساعت قند خون افراد را کنترل کند. محققان هنوز این دستگاه را بر روی انسان‌ها آزمایش نکرده‌اند.
این دستگاه ۱۶۵ گرم وزن دارد و ابعاد آن ۷۸ در ۶۳ در ۳۵ میلی‌متر است.
محققان معتقدند این دستگاه برای افرادی که مبتلا به دیابت نوع اول هستند و باید روزانه انسولین تزریق کنند مناسب است.
دستگاه‌هایی مشابه این دستگاه که با فشار یک دکمه دارو را به بدن منتقل می‌کنند در حال حاضر وجود دارند اما برخلاف این دستگاه جدید، در بیرون بدن قرار می‌گیرند.
دستگاه‌های مشابهی که درون بدن قرار می‌گیرند نیز برای شارژ مجدد نیاز به لوله‌ای در خارج بدن دارند.
منسیاسی و همکارانش می‌گویند: از این دستگاه می‌توان برای دارورسانی به بیماران مبتلا به سرطان تخمدان، لوزالمعده، معده و روده بزرگ نیز استفاده کرد.
محققان دانشگاه هاروارد از تولید نوعی ایمپلنت با استفاده از چاپگرهای سه بعدی خبر داده‌اند که از آن می‌توان برای ترمیم سوراخ‌های پرده گوش استفاده کرد.
وجود سوراخ در پرده گوش منجر به درد و اختلال در شنوایی می‌شود و ترمیم آن دشوار است، اما ایمپلنت فونوگرافت می‌تواند خسارات وارد شده به پرده گوش را با کمک به رشد سلول‌های طبیعی آن برطرف کند.
تولید این ایمپلنت وارد مرحله تجاری شده و انتظار می‌رود به زودی روانه بازار شود. ایمپلنت مذکور یک تکه بافت نازک و دایره‌ای است که در واکنش به امواج صوتی مرتعش می‌شود و این ارتعاش را به علائم الکتریکی مبدل می‌کند که برای شبکه عصبی مغز قابل درک و تفسیر است. پرده گوش سوراخ شده قادر به این کار نیست و این وضعیت ممکن است باعث عفونت جدی در گوش داخلی شود.
در ایمپلنت چاپ سه بعدی فونوگرافت شکل پیچیده پرده طبیعی گوش مورد تقلید قرار گرفته و از یک جوهر مصنوعی تولید شده از پلیمری مخصوص برای چاپ سه بعدی استفاده شده است. این ایمپلنت نه تنها به بازگرداندن شنوایی کمک می‌کند، بلکه بازسازی سلول‌های پرده گوش را نیز ممکن می‌کند.
تا پیش از تولید ایمپلنت مذکور برای ترمیم سوراخ‌های پرده گوش از روش پیوند بافت‌های بدن خود بیماران استفاده می‌شد. این روش معمولاً موجب احیای توانایی‌های گوش در حد کامل شده و مستلزم ایجاد برش در پشت گوش است که لزوماً موفقیت‌آمیز نیست.
ایمپلنت مذکور سه ماه بعد از کاشت بهینه شده و توانایی‌های آن به حداکثر می‌رسد. آزمایش‌های انجام شده نشانگر موفقیت‌آمیز بودن این روش است. فونوگرافت را می‌توان از طریق مجرای گوش نیز وارد آن کرد و روند کاشت ایمپلنت مذکور را کمتر تهاجمی کرد.
منبع: ایسنا