«عصای سفید» که بسیاری از نابینایان برای حرکت در جهان بر آن تکیه دارند در یک قرن اخیر ارتقا نیافته است، اما اکنون محققان از پیشرفت در زمینه ابداع «عصای رباتیکی» خبر می دهند که امیدوارند موجب ارتقای عصای سفید و کمک به جهت یابی نابینایان شود.
نمونه اولیه این عصای رباتیک مجهز به دوربین سه بعدی رنگی، چند حسگر و یک رایانه است که برای هدایت کاربر به مکان مورد نظر طراحی شده است و از برخورد با هرگونه مانع در طول راه جلوگیری می کند.
به گفته «گانگ یه» استاد دانشکده مهندسی دانشگاه مشترک المنافع ویرجینیا، در ریچموند واقع در آمریکا هنوز مسائلی وجود دارد که قبل از آماده شدن این عصای رباتیک برای جهان واقعی باید حل شود. به عنوان مثال، دستگاه باید به اندازه کافی سبک باشد تا کاربر پسند شود. به محض اصلاح جزییات فنی، عصا برای پذیرش در میان افراد دارای نقص بینایی مورد آزمایش نهایی قرار خواهد گرفت.
یه خاطرنشان کرد: امید این است که افراد کم بینا با استفاده از این عصای رباتیک بتوانند در فضاهای داخلی بزرگ و ناآشنا آسان تر حرکت کنند.
وی افزود: در حال حاضر، افرادی که از عصای سفید استفاده می کنند، می توانند از فناوری به روش های خاصی استفاده کنند. برنامه های مبتنی بر تلفن همراه وجود دارد که به عنوان مثال به جهت یابی در خارج از منزل کمک می کند.
این محققان در نسخه های قبلی این عصای رباتیک تلاش کردند با استفاده از نقشه های طبقه ساختمان به مساله جهت یابی داخلی بپردازد. کاربران می توانند عصا را به هر کجا که می خواهند برسانند و عصا – از طریق نشانه های صوتی و نوک غلتکی موتوری – می تواند آنها را به مقصد راهنمایی کند.
اما یه گفت برای یک فرد نابینا دشوار است که به عنوان مثال، یک چرخش کاملاً دقیق انجام دهد و در فاصله ای طولانی، اشتباهات اندکی ایجاد می شود که در نهایت کاربر را در مکان اشتباه رها می کند.
محققان معتقدند پروژه های تحقیقاتی مانند این عصای رباتیک فرصت هایی را برای زندگی بهتر افراد کم بینا فراهم می کند. هنوز مشخص نیست که این عصای رباتیک چه زمانی به صورت تجاری به بازار عرضه می شود. محققان خاطر نشان کردند که در نهایت، هر محصولی باید توسط سازمان غذا و داروی آمریکا به عنوان یک وسیله پزشکی تأیید شود.
اکنون محققان در نسخه اولیه این عصا یک دوربین سه بعدی رنگی اضافه کردند که نه تنها ویژگی هایی مانند درهای ورودی، پله ها و موانع بالقوه خطرناک را تشخیص می دهد، بلکه فاصله آنها را نیز تعیین می کند. با استفاده از این اطلاعات، همراه با داده های ناشی از یک سنسور خاص، رایانه روی عصا می تواند کاربر را به طور دقیق راهنمایی کند و او را از موانع موجود در راه مطلع سازد.
به گفته محققان، اجزای الکترونیکی این عصای رباتیک باید با دوام باشند. نوک غلتک این عصا به احتمال زیاد فرسوده می شود، اما می توان آن را تعویض کرد.
تصور کنید یک آشپز شخصی دیجیتالی دارید که می‌تواند هر آنچه که می‌خواهید بپزد و تنها با فشار یک دکمه کار می‌کند. این چیزی است که مهندسان کلمبیایی می‌خواهند با استفاده از لیزر و چاپگر سه‌بعدی بسازند.
گروه “غذای دیجیتال” از آزمایشگاه دستگاه‌های خلاقانه پروفسور “هود لیپسون”(Hod Lipson) دست به ساخت یک آشپز تماما خودکار دیجیتال زده‌اند. گروه لیپسون از سال ۲۰۰۷ تاکنون غذاهای سه‌بعدی را توسعه داده‌اند و از آن زمان این موضوع مورد توجه شرکت‌های تجاری نیز قرار گرفته است.
“جاناتان بلاتینگر”(Jonathan Blutinger) که این پروژه را رهبری کرده است می‌گوید: در حالی که چاپگرها می‌توانند با دقت میلی‌متری مواد اولیه تولید کنند اما روش مشابهی برای گرم کردن مواد غذایی با چنین دقتی وجود ندارد.
پخته شدن برای ایجاد طعم و بافت بهتر در بسیاری از غذاها ضروری است و ما امیدوار بودیم که بتوانیم روشی با استفاده از لیزر برای انجام این کار ایجاد کنیم.
در این بررسی آنها جنبه‌های مختلفی از جمله عمق پختگی، تغییر رنگ، رطوبت و طعم گوشت پخته شده با لیزر را با گوشت پخته شده با اجاق مقایسه کردند.
در این مطالعه جدید که در ماه سپتامبر در مجله‌ی “npj Science of Food” منتشر شده است محققان روش‌های مختلفی برای پخت و پز غذا را مورد بررسی قرار دادند. آنها یک مرغ را تحت نور آبی با طول موج ۴۴۵ نانومتر و نور مادون قرمز با طول موج ۹۸۰ نانومتر قرار دادند. آنها این مرغ را توسط چاپگر سه‌بعدی با قطر سه میلی‌متر چاپ کردند.
آنها دریافتند که گوشت پخته شده با لیزر، ۵۰ درصد کمتر از گوشت پخته شده با اجاق حجم خود را از دست می‌دهد و دو برابر بیشتر رطوبت خود را حفظ می‌کند و طعم مشابهی با گوشت پخته شده توسط اجاق دارد.
بلاتینگر می‌گوید: در حقیقت کسانی که این گوشت‌ها را امتحان کردند گوشت مرغ پخته شده با لیزر را ترجیح دادند.
در حالی که لیپسون و بلاتینگر در مورد توانایی‌های این فناوری جدید که اجزاء سخت‌افزاری و نرم‌افزاری آن فناوری بالایی ندارد شگفت‌زده هستند اما لیپسون خاطرنشان کرد که برای استفاده از این فناوری به یک نرم‌افزار پیشرفته نیاز است تا افرادی که برنامه‌نویس نیستند بتوانند غذای مورد نظرشان را طراحی کنند. ما همچنین به محلی نیاز داریم مردم بتوانند دستور پخت‌های دیجیتالی خود را در آن به اشتراک بگذارند.
منبع: ایرنا