دو محقق پس از شش سال تلاش موفق به طراحی و ایجاد پیراهنی که مجهز به فناوری “لایت لیس”(Light Lace) است، شده‌اند.
“راب شفرد”(Rob Shepherd) خالق فناوری “لایت لیس” گفت: آن پیراهن‌ها نور را از خود عبور می‌دهند و هنگامی که آنها را بکشید یا فشار دهید می‌توانید شدت خروجی نور را تغییر دهید.
شفرد سال‌ها وقت خود را صرف ایجاد این فناوری کرد و در همین سال‌ها نیز “ایلیدا سامیلگیل”(Ilyada Samilgil) از دانشگاه کرنل با او همکاری می‌کرد و با یکدیگر در حال تلاش برای تعبیه این فناوری در یک لباس ورزشی بودند و در نهایت موفق شدند لباسی تولید کند که هنگامی که فرد بر بخشی از عضلات خود طی تمرین ورزشی کار می‌کند، با این فناوری به کاربر اطلاع دهند.
سامیلگیل گفت: کابران هنگامی که این پیرهن را می‌پوشند و بر روی بخشی از عضلات خود طی تمرین ورزشی کار می‌کند هشدارهای متنی دریافت می‌کنند یا پیراهن یا لگ ورزشی آنها روشن می‌شود تا به آنها اطلاع دهد که تنها بر روی یک گروه عضلانی خاص خود بیش از حد کار کرده‌اند و این فناوری کاربر را مطلع می‌کند که باید تمرین یا جلسه تمرین خود را متوقف کند. این کار از رخ دادن جراحت‌هایی که ممکن است با تمرین زیاد ایجاد شود جلوگیری می‌کند.
شفر گفت: از آنجا که ما به جای الکترونیک از نور استفاده می‌کنیم، پوشیدن لباس راحت‌تر است و کاربران می‌توانند آن را بشویند و در صورت مرطوب شدن نیز مشکلی ایجاد نمی‌کند و علاوه بر آن نیز هزینه آن بسیار کم است.
این فناوری به کاربران اجازه می‌دهد تا زمان جلسات تمرین خود را بر اساس داده‌های ارائه شده توسط پیراهن‌شان تنظیم کنند. محققان همچنین قصد دارند در آینده شلوار لگ، کفش، دستکش و سایر لباس‌های مجهز به این فناوری را تولید کنند.
در حال حاضر حوزه‌های ورزشی مانند بوکس، دو میدانی و فوتبال علاقه‌مند به استفاده از این فناوری هستند.
فناوری “لایت لیس” در مسابقات NFL۱ و Future امسال مقام اول را کسب کرد و ۵۰ هزار دلار جایزه به محققان آن اهدا شد.
شفر گفت: این موضوع سبب اعتبار کار ما می‌شود و بنابراین می‌تواند در بازار فروش این محصول تاثیر خوبی داشته باشد.
سامیلگیل گفت: ما همچنان به کار خود ادامه می‌دهیم. روی نمونه اولیه کار می‌کنیم بنابراین می‌توانیم آزمایشات بیشتری انجام دهیم و محصول خود را برای عرضه در بازار آماده کنیم.
به گفته توسعه دهندگان، این فناوری احتمالا از سال آینده عرضه خواهد شد.
محققان با استفاده از نانوذرات طلا، کاوشگر مولکولیی ساختند که می‌تواند برای رهگیری ترکیبات دارویی در بدن استفاده شود.
توسعه روش‌های درمان دارویی دشوار است، معمولا پزشکان می‌دانند که یک داروی خاص می‌تواند عملکردهای خاصی در بدن داشته باشد، اما ممکن است آنها از چگونگی عملکرد آن ترکیب اطلاع نداشته باشند. محققان دانشگاه کشاورزی و فناوری توکیو (TUAT) برای درک بهتر مکانیسم‌های مولکولی این برهم‌کنش‌ها، روش جدید و ساده‌ای را ارائه کردند.
نتایج این پروژه در نشریه Organic & Biomolecular Chemistry به چاپ رسیده است.
کائوری ساکورایی، دانشیار گروه زیست‌فناوری می‌گوید: ما روش جدیدی مبتنی بر نانوذرات طلا برای شناسایی هدف مولکول‌های کوچک فعال ارائه کردیم که روش‌های دشوار فعلی را ساده می‌کند. با این راهبرد می‌توانیم به سرعت از چگونگی فعالیت این مولکول‌ها مطلع شویم.
مولکول‌های کوچک زیست فعال، ترکیبات شیمیایی مانند دارو هستند که می‌توانند به راحتی به سلول‌های بدن منتقل شده و با آنها برهم‌کنش داشته باشند. این مولکول‌ها با اتصال به پروتئین‌های خاص می‌توانند یک فرآیند زیستی را متوقف کرده یا عملکرد آن را تقویت کنند.
به‌عنوان مثال، مولکول‌های کوچک فعال زیستی موجود در یک ماده ضدسرطانی با یک پروتئین در سلول‌های سرطانی پیوند می‌خورند تا از رشد کنترل نشده آنها جلوگیری کنند. آنها حتی می‌توانند سلول‌های سرطانی را فریب دهند تا منجر به مرگ برنامه‌ریزی شده سلول شود.
اما چالش مهم این است که معمولا مشخص نیست که کدام پروتئین‌ها مورد هدف قرار می‌گیرند یا آیا پروتئین‌های دیگری نیز مورد هدف قرار گرفته‌اند، کاری که به‌طور بالقوه می‌توانند عوارض جانبی ناخواسته ایجاد کنند.
ساکورایی می‌گوید: برچسب‌گذاری فتوآفینیتی رویکردی قدرتمند برای کشف پروتئین‌های کوچک هدف است. با این حال، استفاده از آن معمولا توسط چندین مسئله، از جمله برچسب زدن ناکارآمد پروتئین و خالص‌سازی و مشکلات فنی با محدودیت‌هایی مواجه است.
پژوهشگران می‌توانند با استفاده از فناوری موسوم به برچسب‌گذاری فتوآفینیتی، پروتئین‌های هدف را مشخص کرده، بلافاصله برچسب گذاری و آنها را شناسایی نمایند. با این حال، برچسب‌گذاری فتوآفینیتی به زمان و منابع گسترده‌ای برای تولید برچسب خاص، اطمینان از اتصال آن به هدف مناسب در سلول و سپس خالص‌سازی پروتئین هدف برچسب خورده، نیاز دارد.
تیم ساکورایی پیش از این با استفاده از نانوذره طلا به‌عنوان داربست مدولار که می‌توان روی آن یک کاوشگر خاص طراحی کرد، برای رفع این مسئله راه حلی ارائه دادند.
به گفته کانا موری، یکی از نویسندگان مقاله مربوط به این فناوری، از آنجایی که نانوذرات طلا دارای سطوحی هستند که می‌توانند قطعات مدولار را در خود نگه دارند، محققان با ترکیبی از بلوک‌های ساختمانی می‌توانند یک ساختار از پیش‌تعیین شده را به‌عنوان کاوشگر بسازند.
موری افزود: کاوشگرهای فتوآفینیتی را می‌توان به راحتی از پیش‌سازهای کاوشگر تهیه کرد، که برای این کار باید سه نوع بلوک ساختمانی به هم متصل شود.
طبق گزارش روز دوشنبه ستاد توسعه فناوری نانو، مولکول کوچک ساخته شده، حتی پس از اتصال به نانوذره، هم به‌عنوان یک مولکول اصلی رفتار می‌کند که به‌طور طبیعی به یک پروتئین متصل می‌شود و هم به‌عنوان کاوشگر عمل می‌کند.
در مرحله بعدی، محققان قصد دارند با استفاده از این کاوشگر نانوذرات طلا برای مطالعات شناسایی هدف در سلول‌های زنده استفاده کنند.
منبع: ایسنا