زخم‌های مزمن به طور عمده در افراد مسن رخ می‌دهد. درمان اینگونه زخم‌های باز نیز به دلیل نیاز به مراجعه به چند متخصص زمان بر و پر هزینه است. در چنین مواردی با توجه به نوع زخم‌های باز می‌بایست به پزشکی که در زمینه خاصی تخصص دارد، مراجعه نمود برای مثال زخم‌های باز پای دیابتی توسط متخصص داخلی و زخم باز پا توسط متخصص پوست درمان می‌شود و اگر زخم‌های باز بسته نشود، بیمار می‌بایست به جراح عروق یا پلاستیک مراجعه کند.
علاوه بر زمان بر بودن این فرایند به دلیل نیاز به مراجعه به چند متخصص، علت هزینه بر بودن این موضوع نیز نگهداری و مراقبت طولانی مدت از بیمار و هزینه دارو و باند مورد نیاز است. وزارت بهداشت، رفاه و ورزش هلند در سال ۲۰۱۳ کل هزینه‌های این مراقبت‌های پیچیده از زخم‌های باز را تقریباً ۳.۲ میلیارد یورو در سال تخمین زده بود.
در حال حاضر روش‌های درمانی زیادی وجود دارد که به عنوان مثال می‌توان به خراشیدن، گذاشتن پانسمان‌های خاص که برخی از آنها دارا و یا فاقد مواد شیمیایی ضد عفونی کننده هستند، فشار درمانی منفی برای کشیدن مایع زخم و جذب خون اضافی اشاره کرد.
این نکته برای خود بیماران نیز موضوعی بسیار مهم است. زخم‌های باز مزمن تأثیر عمده‌ای در زندگی افراد دارند. در بدترین حالت، فرد مجبور است هر روز برای مراقبت از زخم خود به کلینیک درمانی مراجعه کند. زخم‌ها گاهی بوی بد می‌گیرند و افراد به خاطر این موضوع بسیار خجالت زده می‌شوند. در هلند، حدود نیم میلیون نفر دارای زخم‌های مزمن هستند و از آن تعداد در حدود بیست و پنج درصد زخم‌هایشان به سختی بسته می‌شود.
“کوئن لیم”(Koen Lim) مدیر پزشکی موسسه پزشکی “پلاسماکیور”(Plasmacure) مستقر در آیندهوون هلند گفت: با وجود همه این روش‌های درمانی، تعداد زیادی از زخم‌ها باز باقی می‌مانند اگر هم بسته شوند به دلیل بیماری مانند دیابت مجددا باز می‌شوند زیرا رگ‌های خونی تحت تأثیر قرار می‌گیرند. هدف ما این است که در چنین مواردی کاری کنیم که این زخم‌های مزمن با روشی کاملاً متفاوت که هیچ کس دیگری تاکنون از آن روش استفاده نکرده زخم‌ها را درمان کنیم.
پلاسما سرد(Cold Plasma)
شرکت “پلاسما کیور” محصولی را تولید می‌کند که زخم‌ها را با کمک پلاسمای سرد درمان می‌کند و آن محصول، سیستم “PLASOMA” نام دارد. نتایج آزمایشات حاکی از امیدوار کننده بودن این روش است. پلاسمای سرد یک گاز یونیزه شده است که با افزودن انرژی به گاز ایجاد می‌شود. این کار انواع مواد واکنشی مانند نیتروژن و ترکیبات اکسیژن (یون‌ها) را تولید می‌کند.
لیم افزود: این یون‌ها تنها پس از دو دقیقه از بین می‌روند و در آن زمان با باکتری و زخم واکنش نشان می‌دهند. پلاسمای سرد باعث از بین رفتن باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌های زخم می‌شود. نکته قابل‌توجه این است که این مورد در باکتری‌های مقاوم به آنتی بیوتیک نیز موثر است. امروزه تقریباً همه افرادی که زخم پای دیابتی دارند برای مدت زمان طولانی آنتی بیوتیک دریافت می‌کنند. پلاسمای سرد مقاومت ایجاد نمی‌کند و باعث افزایش جریان خون شده و به زخم، اکسیژن مورد نیاز برای بهبود را می‌بخشد.
اخیراً نیز می‌توان دمای پلاسما را کنترل کرد. دانشگاه فنی آیندهوون(TU / e) در حال تلاش است تا روش پلاسمای سرد را بر روی زخم‌های مزمن اعمال کند و هدف آنها نیز شناخته شدن این فناوری در جهان است. شرکت پلاسماکیور نیز به همین منظور با محققان این دانشگاه همکاری می‌کند.
نتایج یک مطالعه بالینی در آمستردام نتایج خوبی از اعمال این روش بر زخم‌ها را نشان داد. زخم‌های پای یک فرد دیابتی که به طور متوسط سه سال بود از ان زخم رنج میبرد با این روش در طی دو هفته به طور متوسط ۴۳ درصد بهتر شد و دو مورد از زخم پای آن فرد نیز کاملاً بسته شدند.گفتنی است ۲۰ بیمار در این مطالعه شرکت کردند.
این نتایج سبب شد تا محققان بتوانند نشان سی ای را دریافت کنند. علامت تضمینی CE به منظور ایجاد هماهنگی اجباری در بسیاری از محصولات تجاری و صنعتی که در سطح اروپا(منطقه اقتصادی اروپا یا EEA) تولید یا به فروش می‌رسند، ارائه شده است. این شرکت اکنون مجاز است سیستم PLASOMA را به بازار عرضه کند. آنها اکنون با تعدادی از مراکز مراقبت از زخم در مورد استفاده از آن در گروهی خاص از بیماران، نحوه استفاده از محصول و نحوه ثبت نتایج آنها توافقاتی انجام داده‌اند.
تیم محققان “پلاسماکیور” نیز هنوز کارشان تمام نشده چرا که در مورد بیماران غیردیابتی نیز لازم است تحقیقات بیشتری انجام دهند. شرکت‌ها برای اینکه بتوانند وارد دنیای توسعه فناوری‌های پزشکی شوند و بتوانند فناوری خود را در مقیاس وسیع عرضه کرده و در اختیار مردم جهان قرار دهند تنها تاییدیه و گرفتن نشان سی ای کافی نیست و آنها باید اطمینان حاصل کنند که محصولشان با دستورالعمل پزشکان مطابقت دارد. به عنوان مثال برای درمان زخم پای دیابتی نحوه درمان و روش‌های درمانی خاصی مورد تایید پزشکان است.
دانشمندان دانشگاه دانشگاه دوستی ملل روسیه(RUDN) و موسسه علوم خاک دوکوچیایف(Dokuchyaev Soil Science Institute) روشی ایجاد کردند که به وسیله‌ی رادار زمین نفوذ(Ground-penetrating radar) می‌توان رنگ و مشخصات ظاهری خاک در اعماق زمین را بدون نیاز به حفاری پیدا کرد.
با استفاده از این روش، دانشمندان می‌توانند ترکیب شیمیایی خاک را شناسایی کرده و این اطلاعات را دسته‌بندی کنند و از آن برای استفاده بالقوه در ساخت و ساز، کشاورزی یا استخراج منابع بدون نیاز به حفاری مقاطع خاک استفاده کنند. این مقاله در مجله‌ی علوم خاک اوراسیا(Eurasian Soil Science) منتشر شده است.
رنگ یکی از شاخصه‌های اصلی خصوصیات خاک است. بر اساس آن، یک متخصص می‌تواند نوع خاک، میزان گیاخاک، تراکم خاک، رطوبت، شوری و دیگر موارد را شناسایی کند. به عنوان مثال، خاک سیاه غنی از گیاخاک است و خاک‌هایی که آهن آنها زیاد است معمولاً قرمز رنگ هستند. برای تجزیه و تحلیل رنگ خاک، دانشمندان مجبورند بخشی از خاک را حفاری کنند که این فرآیندی بسیار پرزحمت است. گروهی از دانشمندان دانشگاه RUDN به همراه همکارانشان از موسسه علوم خاک دوکوچیایف پیشنهاد کردند که از رادار زمین نفوذ برای تعیین رنگ خاک در اعماق مختلف استفاده شود. این رادار امواج الکترومغناطیسی را به درون خاک می‌فرستد و سیگنال منعکس شده از آن را ثبت می‌کند.
پروفسور “ایگور ساوین”(Igor Savin) عضو تمام وقت فرهنگستان علوم روسیه که دارای دکترای تخصصی علوم کشاورزی از دانشکده بوم شناسی(Faculty of Ecology)، دانشگاه RUDN است می گوید: رنگ یکی از اصلی ترین خصوصیت های خاک است و مدت ها از آن برای طبقه‌بندی خاک‌ها استفاده می‌شده است و به همین دلیل نام بسیاری از خاک‌ها با رنگ آنها مرتبط است. علاوه بر این، رنگ به درستی می‌تواند نشانگر برخی خصوصیات دیگر خاک باشد. از نظر تئوری، این پارامتر را می‌توان با رادار زمین نفوذ اندازه گیری کرد. ما می‌خواهیم اثبات کنیم که بین رنگ لایه‌های خاک و داده‌های رادار ارتباطی وجود دارد.
پس از آن، گروه تحقیقاتی داده‌های رادار را با رنگ نمونه‌های برداشته شده از خاک مقایسه کردند و مدلی برای یافتن ارتباط بین داده‌ها و رنگ‌ها طراحی کردند. رنگ‌های محاسبه شده با استفاده از مدل طراحی شده در ۸۰٪ موارد با رنگ نمونه‌های واقعی مطابقت داشت. بنابراین، از این روش جدید می‌توان برای تعیین رنگ خاک و مطالعه آن در مکان‌های دیگر بدون نیاز به حفر مقاطع خاک استفاده کرد.
دانشمندان آزمایشی در منطقه “وورونژ کامانیا استپ” روسیه انجام دادند زیرا این منطقه به عنوان مکانی غنی برای انواع خاک شناخته شده است. دانشمندان هفت نقطه را انتخاب کردند و آنها را توسط رادار بررسی کردند. آنها همچنین از هر منطقه ۳۰ نمونه خاک از عمق ۱۰ سانتی متری تا ۳ متری برداشتند. نمونه ها خشک و آسیاب شدند تا رنگ اصلی آنها مشخص شود. برای انجام آزمایش ،این گروه ظرفیت انعکاسی آنها را که به طور متوسط به سه دامنه طول موج دسته بندی می‌شد، مورد تجزیه و تحلیل قرار داد: قرمز (۶۱۰-۷۰۰ نانومتر) ، سبز (۵۲۰-۵۴۰ نانومتر) و آبی (۴۵۰-۴۷۵ نانومتر).
در حال حاضر این بررسی فقط در منطقه کامانیا استپ قابل استفاده است زیرا مدل طراحی شده براساس نمونه‌های برداشته شده از خاک آن مکان تنظیم شده است، اما این گروه امیدوار است در آینده بتواند این قابلیت را به مکان‌های دیگر نیز تعمیم دهد.
پروفسور ایگور ساوین(Igor Savin) افزود: نمونه‌های ما نمی‌توانند در مناطقی با پوشش خاکی متفاوت استفاده شوند. با این حال، این یک نقطه ضعف نیست، بلکه یک ویژگی خاص است. برای اطمینان از دقت مدلسازی، مدل باید شامل اطلاعاتی در مورد رنگ‌های معمول خاک در منطقه مورد مطالعه باشد. در مراحل اولیه، کنترل بخش‌های خاک باید با استفاده از روش‌های سنتی انجام شود. با این حال، به محض جمع آوری اطلاعات کافی میدانی، می‌توانیم این مرحله را حذف کنیم و برای شناسایی رنگ خاک در هر عمقی دیگر نیازی به حفاری نخواهد بود.
منبع: ایسنا