محققان برای اولین بار موفق به تولید نوعی زیردریایی کوچک کنترل از راه دور شده‌اند که در زیر آب نیز با استفاده از جی پی اس قابل ردیابی است.
شناسایی مسیر حرکت زیردریایی‌ها در زیر آب با توجه به ناسازگاری سیستم موقعیت یابی جی پی اس کار دشواری است. اما برای اولین بار زیردریایی ساخته شده که با فناوری جی پی اس سازگار بوده و حتی می‌توان آن را بر روی نقشه گوگل نیز رصد کرد.
چراغ‌های قدرتمند ال ای دی، یک بازوی رباتیک برای گرفتن اشیای مختلف و باتری لیتیومی شارژ شونده در عرض سه ساعت برای هشت ساعت استفاده از زیردریایی از جمله امکانات آن است. زمانی که این زیردریایی به آب انداخته می‌شود، یک دستگاه مبدل پالس های صوتی نیز بر روی آب و در نزدیکی محل حرکت این زیردریایی قرار می‌گیرد. این مبدل پالس، ردگیری موقعیت جغرافیایی این زیردریایی را به صورت آنی ممکن می‌کند.
این زیردریایی کنترل از راه دور که توسط شرکت کانادایی دیپ تریکر ساخته شده، Revolution NAV نام دارد و به صورت بی سیم به اپراتوری در خشکی مرتبط می‌شود. این زیردریایی دارای شش موتور پیش برنده (دو عمودی و چهار افقی) است و می‌تواند به عمق حداکثر ۳۰۵ متری آب فرو رفته و ویدئوهایی با کیفیت ۴K و ۳۰ فریم در ثانیه تهیه کند.
قیمت این محصول ۵۷ هزار دلار است و البته مدلی از آنکه فاقد قابلیت ردگیری با جی پی اس است، سی هزار دلار قیمت دارد.
یک حلقه بسکتبال هوشمند قادر است همزمان با ارتقای مهارت‌های کاربران کوچکتر شود یا بالاتر برود.
هنگام آموزش و تمرین برای انجام هر نوع ورزش، مهم است که همراه با پیشرفت مهارت‌های خود، خود را به چالش بکشید. این موضوع در مورد یک حلقه بسکتبال جدید صدق می‌کند، چرا که قادر است همراه با افزایش مهارت کاربران، کوچک شود یا ارتفاع بیشتری بگیرد.
این دستگاه توسط تیمی به سرپرستی پروفسور “استفانی مولر” در آزمایشگاه علوم رایانه‌ای و هوش مصنوعی موسسه فناوری ماساچوست(MIT CSAIL) ساخته شده است.
نمونه‌های دیگر از این ابزار، شامل دوچرخه دارای چرخ‌های جمع شونده و بازوبندی است که برای کمک به گلف بازها، دست‌ها را صاف نگه می‌دارد.
این حلقه بسکتبال هوشمند بخشی از یک پروژه بزرگتر است که هدف آن توسعه ابزارهای تغییر شکل دهنده است که برای کمک به عملکرد بهتر کاربران سازگار می‌شوند.
این حلقه بسکتبال هوشمند در شکل فعلی خود دارای یک حسگر فشار پیزوالکتریک در صفحه پشتی خود و یک سوئیچ الکتریکی در حلقه است و حسگر، هر توپی را که به تخته برخورد می‌کند یا از حلقه عبور می‌کند، تشخیص می‌دهد و یک رایانه متصل به حلقه، هر بار که توپ به تخته برخورد می‌کند، نیم امتیاز و هر بار که توپ از حلقه عبور می‌کند، یک امتیاز به کاربر می‌دهد.
سپس هنگامی که میانگین امتیاز کاربر طی چهار پرتاب، به حداقل ۰.۷۵ امتیاز رسید، قطر حلقه کمی کوچکتر می‌شود و همچنین کمی ارتفاع می‌گیرد.
این روند بارها و بارها تکرار می‌شود و با به تدریج کوچک شدن حلقه و ارتفاع گرفتن آن، کاربر مهارت بالایی به دست می‌آورد.
این تغییرات می‌تواند هم به صورت دستی و هم به شکل خودکار اعمال شود. با این حال، در آزمایشات مشخص شد که داوطلبان هنگام استفاده از حلقه با تنظیمات خودکار، عملکرد بهتر و مهارت بیشتری کسب می‌کنند.
این یافته حاکی از آن است که افراد به طور کلی در ارزیابی سطح مهارت فعلی خود چندان خوب نیستند و بیشتر خود را دست کم می‌گیرند یا روی خود بیش از توانایی‌هایشان حساب باز می کنند. در حالی که در مقابل، این فناوری با سازگاری خودکار برای حفظ یک نقطه چالش بهینه در نظر گرفته شده است که کار با آن نه خیلی آسان است و نه خیلی سخت.
امید است که با توسعه بیشتر، این حلقه و وسایل مشابه توسط افرادی که توانایی استخدام مربیان حرفه‌ای را ندارند، مورد استفاده قرار گیرد.
محققان می‌گویند با افزودن حسگرهای بیشتر از جمله دوربین‌ها، این سیستم علاوه بر ارزیابی توانایی کاربر، خواهد توانست طیف وسیعی از مهارت‌ها را ردیابی و قابل دستیابی کند.
منبع: خبرگزاری مهر