محققان دانشگاه ام آی تی با ایجاد تغییراتی در ربات شرکت بوستون دینامیک که قادر به تقلید از بسیاری از توانایی‌های سگ هاست، موفق به تشخیص بیماری کرونا شدند.
ربات یادشده تا به امروز برای انجام کارهای مختلفی اعم از عملیات امداد و نجات، هدایت گله‌های حیوانات و چوپانی و غیره مورد استفاده قرار گرفته است. اما این ربات که اسپات نام دارد قرار است بیماران مبتلا به کرونا را نیز شناسایی کند.
ربات یادشده برای این کار به یک سیستم کنترل و نظارت غیرلمسی و نیز یک تبلت مجهز شده که در صورت لزوم مشاهده بیماران و بررسی شرایط آنها را از راه دور برای پزشکان ممکن می‌کند.
ربات یادشده نیاز افراد مشکوک به کرونا برای مراجعه به پزشک را برطرف می‌کند و با معاینه افراد قادر به شناسایی علائم ابتلای آنها به کرونا و تشخیص قطعی این بیماری است.
ربات اسپات همچنین مجهز به امکاناتی برای تبادل سیگنال‌های رادیویی و نیز حسگرهایی برای شناسایی علائم حیاتی بدن افراد اعم از تعداد تنفس و نرخ ضربان قلب است. دوربین‌های مادون قرمز این ربات هم تشخیص می‌دهند آیا فرد مراجعه کننده تب دارد یا خیر. از تبلت نصب شده بر روی این ربات هم می‌توان برای گفتگوی از راه دور با بیماران استفاده کرد (تشخیص کرونا).
این ربات در استفاده‌های آزمایشی موفق بوده و انتظار می‌رود با افزایش استفاده از این ربات میزان انتقال ویروس کرونا از بیماران به اعضای کادر بهداشت و درمان بیمارستان‌ها که نرخ مرگ و میر آنها را افزایش داده، کمتر شود.
یک دانشجوی دانمارکی نوعی ماسک ضد کرونا طراحی کرده که خود به خود تمیز می‌شود.
هرچند هنوز پرسش‌هایی در مورد عملکرد این ماسک وجود دارد اما این ماسک خودتمیزشونده می‌تواند به زودی در بازار عرضه شود.
“سارا لی کروگ”، دانشجوی رشته طراحی در شهر کوچک کولدینگ در دانمارک است. او در اصل در حال طراحی یک نوع روکش دیواری با تکنولوژی جدید بود که می‌تواند هوای اتاق را تمیز کند؛ مثلأ با جذب دوده‌های سمی معلق در هوا که از اگزوز ماشین‌ها بیرون می‌آیند.
او در طول آزمایشاتش متوجه شد که فرآیند “خودتمیزشونده فوتوکاتالیستی” ویروس‌ها و باکتری‌ها را هم از بین می‌برد. آن‌زمان یعنی در ماه ژانویه (بهمن ماه گذشته) کمتر کسی فکر می‌کرد که ویروس کرونا به یک پاندمی تبدیل شود.
پس از همه‌گیر شدن کرونا، استادِ سارا لی کروگ او را به این فکر انداخت که دنبال ماده مشابهی باشد که به جای نصب روی پنل‌های بزرگ دیواری، بتوان از آن برای تهیه ماسک‌های محافظ استفاده کرد.
او می‌گوید: ما می‌خواستیم بدانیم که آیا اصل غیرفعال کردن ویروس‌ها در مقیاس کوچک، یعنی با کشیدن پارچه جای دیوار روی بدن، روی صورت هم جواب می‌دهد یا نه و با توجه به شرایط، هیچ تردیدی نداشتیم که باید پاسخ این پرسش را پیدا کنیم و شروع کردیم.
ترکیب مورد استفاده در ماسک‌هایی که خود به خود تمیز می‌شوند مانند ترکیب دیواری است که سارا روی آن کار می‌کرد یعنی “خود تمیزشونده فوتوکاتالیستی از طریق اکسیداسیون نیمه هادی‌ها”.
او این توضیح پیچیده را اینطور شرح می‌دهد: یعنی ماسکی که اکسید فلزی در پارچه آن کار گذاشته شده است.
این دانشجوی ۲۹ ساله دانمارکی با اشاره به کشورهایی مانند انگلیس که در آنها پوشیدن ماسک اجباری است می‌گوید: اغلب ماسک‌ها دور انداخته می‌شوند و انبوهی از زباله تولید می‌کنند.
این اکسیدهای فلزی پس از تابش اندکی نور ماوراءبنفش روی ماسک ترکیبات آلی مانند ویروس‌ها یا باکتری‌ها را از بین می‌برند. این روش می‌تواند بارها و بارها تکرار شود و به همین دلیل ماسکی که پارچه آن حاوی اکسیدهای فلزی است این مزیت بزرگ را دارد که می‌تواند به طور مداوم مورد استفاده قرار گیرد.
البته هنوز پرسش‌هایی در مورد این ماسک‌ها وجود دارد. نمونه‌های اولیه این ماسک یک باتری کوچک به عنوان منبع انرژی نور ماوراءبنفش دارد که با رشته سیم‌هایی به لامپ‌های کوچک کارگذاشته شده در پارچه وصل می‌شوند.
چنین ماسکی در نگاه اول کمی‌پیچیده و غیرکاربردی به نظر می‌رسند. با باتری و کابل‌ها چه باید کرد که کمترین مزاحمت را داشته باشند؟
سارا، استاد او و تیم کوچکی از متخصصانی که حال به پیشرفت پروژه او کمک می‌کنند هنوز گام‌هایی برای طراحی نهایی این ماسک پیش‌رو دارند. این احتمال وجود دارد که “ماسک‌های خودتمیزشونده” چند ماه دیگر آماده عرضه به بازار شود و استفاده از آنها در پاندمی کرونا دیر شده باشد.
بنابر گزارش دویچه‌وله، کارشناسان البته می‌گویند حتی در این صورت هم، ایده سارا آینده روشنی دارد چون چنین ماسک‌هایی که نه تنها ذرات معلق بلکه باکتری‌ها و ویروس‌ها را هم از بین‌می‌برند، می‌توانند کاربردهای فراوانی مثل برای افراد مبتلا به آلرژی، بیماری‌های تنفسی و بیماری واگیردار مثل حتی یک آنفلوآنزای ساده داشته باشند.
منبع: خبرگزاری مهر