یک فناوری جدید به کسانی که به هر دلیل قادر به استفاده از دستان خود برای کنترل وسایل الکترونیکی نیستند، امکان می دهد تا آنها را تنها با حرکت چشم خود کنترل کنند.
این دستگاه پوشیدنی حرکات چشم کاربر و موقعیت مردمک چشم را ردیابی می کند تا مکان نمای موشواره(فلش موس) را روی کنترل وسایل الکترونیکی حرکت دهد.
افرادی که نمی توانند از دستان خود به طور کامل استفاده کنند، ممکن است تعامل با دستگاه های لمسی برایشان بسیار دشوار باشد. بنابراین مخترعی به نام “زک فریدمن” با ابداع دستگاهی موسوم به “هایپروایزر”(Hypervisor) به کمک این افراد آمده است.
دستگاه “هایپروایزر” بر روی یک ماژول ۳+ محاسبه “Raspberry Pi” که روی یک پایه StereoPi تعبیه شده است، کار می کند. حسگرهای موجود در این دستگاه تمام اطلاعات را به “Raspberry Pi” منتقل و اطلاعات را پردازش می کنند.
دو فرستنده و گیرنده مادون قرمز در این دستگاه وجود دارد که اطلاعات دستگاه و داده های نگاه کاربر را پردازش می کند. دو “رابط سریال دوربین”(CSI) داده های محیطی را به همراه داده های چشم برای پردازش بینایی کامپیوتر ارائه می دهند و تعدادی ال ای دی طیف مرئی در مورد وضعیت دستگاه و کار کردن آن و غیره به کاربر اطلاع می دهند (کنترل وسایل الکترونیکی).
بنابراین برای تعیین جایی که کاربر به آن نگاه می کند، یکی از دوربین های CSI یک جریان ویدئویی مداوم را به صورت زنده به پردازنده منتقل می کند. در همین حال از یک دوربین دوم برای بهبود دقت در موارد خاص مانند مکانی که کاربر به دنبال آن است، استفاده می شود و از آن برای تعیین مکان هایی که مردمک چشم کاربر به آن اشاره می کند، استفاده می شود.
بعد از اتمام تمام این محاسبات، این دستگاه مکان مورد نظر کاربر را تعیین می کند و فلش موس را در آنجا قرار می دهد (کنترل وسایل الکترونیکی).
کاربران برای کلیک کردن می توانند چشمک بزنند، برای کشیدن و رها کردن(drag and drop) چشمان را تنگ کنند و برای بالا و پایین بردن صفحه نیز دو بار سریع و پشت هم پلک بزنند.
این دستگاه به یک گیرنده اختصاصی متصل شده اند که داده ها را از هدست می گیرد و بنابراین می داند فلش موس را در کجا قرار دهد.
گروهی از محققان با همکاری یک پژوهشگر ایرانی با استفاده از یک نانوکامپوزیت روشی برای افزایش مقاومت قیر در برابر نور فرابنفش یافته اند. این ماده در حقیقت ماده ضد آفتاب برای آسفالت عمل می کند.
در همین راستا گروهی از محققان آلمانی با همکاری گشتاسب چراغیان، محقق ایرانی انستیتو مهندسی راه در دانشگاه صنعتی برانشوایگ آلمان روشی برای بهبود مقاومت قیر در برابر اشعه فرابنفش یافته‌اند. آنها معتقدند به وسیله یک نانوکامپوزیت جدید از جنس رس و سیلیس پیروژنیک می‌توان این مشکل را حل کرد.
ترک‌های عمیق و چاله‌های بزرگ از مشکلات همیشگی آسفالت جاده‌ها هستند. با گذر زمان و افزایش عمر آسفالت، لایه رویی آن به طور کامل از بین می‌رود که یکی از اصلی‌ترین دلایل این امر پیری قیر است. نور، اکسیژن و گرما مهمترین عواملی هستند که روی روند پیری آسفالت تاثیر می‌گذارند.
قیر از نفت تهیه می‌شود ترکیبی از مواد مختلف است که مهمترین آنها کربن و هیدروژن هستند. این ترکیبات در دمای بالا و در معرض اشعه فرابنفش اکسیده می‌شوند. به طور دقیق‌تر اشعه فرا بنفش می‌تواند پیوندهای میان مولکول‌های قیر را شکسته و رادیکالهای آزاد تولید کند که روند پیری را تسریع می‌کند. اما می‌توان با استفاده از مواد ضد پیری که ویژگی‌های ضد اشعه فرابنفش دارند، کیفیت قیر را بهبود بخشید.
در این پژوهش چراغیان با همکاری پروفسور مایکل پی ویستوبا نشان دادند با استفاده از نانوذرات رس و سیلیس پیروژنیک می‌توان سطح آسفالت را در برابر اشعه فرابنفش محافظت کرد.
چراغیان در این باره می‌گوید: نانوذرات رس و سیلیس پروژنیک ارزان قیمت و غیر سمی هستند و می‌توان آنها را به عنوان یک محافظ در آسفالت در برابر اشعه مخرب فرابنفش به کار برد. در حقیقت این مواد مانند ضد آفتاب عمل می‌کنند.
او در این باره افزود: بهبود کیفیت قیر با کمک این مواد یک فناوری سازگار با محیط زیست و ارزان قیمت است که می‌تواند چشم اندازهای جدیدی برای ماندگاری بیشتر آسفالت در حوزه راه سازی ارائه دهد. دانش ما از واکنش‌های مولکولی میان این نانوذرات و قیر مسیرهای تازه ای برای استفاده از فناوری نانو در آسفالت فراهم می‌کند.
گشتاسب چراغیان یکی از محققان ارشد انستیتو مهندسی راه آلمان و دستیار پژوهش شرکت BASF آلمان است.
این پژوهش در نشریه «نیچر-ساینتیفیک ریپورتز»(Nature-Scientific Reports) منتشر شده است.
منبع: ایسنا