پژوهشگران آمریکایی جایگاه‌هایی برای کاهش گسترش کروناویروس ، جایگاه‌های خاصی را طراحی کرده‌اند که به نور ماوراءبنفش مجهز هستند و می‌توانند میزان آلودگی سطوح را کاهش دهند.
با ادامه گسترش کووید- ۱۹ ، ذخایر تجهیزات حفاظتی شخصی مانند ماسک و سپرهای محافظ صورت در بسیاری بیمارستان‌ها کاهش می یابند.
پژوهشگران دانشکده مهندسی و علوم کاربردی “دانشگاه بینگهمتون” (Binghamton University) آمریکا سعی دارند با طراحی جایگاه‌هایی برای کاهش گسترش کروناویروس ضدعفونی که به نور ماوراءبنفش مجهز هستند، کروناویروس را از روی تجهیزات حفاظتی آلوده پاک کنند.
جایگاه‌هایی برای کاهش گسترش کروناویروس در حال حاضر در بیمارستان‌های شهر بینگهمتون ایالت نیویورک قرار داده شده‌اند و درخواست‌هایی مبنی بر دریافت آنها از سوی مقامات ایالت پنسیلوانیا و انگلستان نیز دریافت شده است.
پروفسور “کیمینگ یه” (Kaiming Ye)، سرپرست این پروژه گفت: ما در این پروژه، داده‌های مربوط به کروناویروس و ویروس سارس را مورد بررسی قرار دادیم و یک مدل محاسباتی ساختیم. با بررسی داده‌های پیشین مطمئن شدیم که کار ما درست و موثر است. ما آزمایشاتی را نیز برای سنجش اعتبار کار خود انجام دادیم (جایگاه‌هایی برای کاهش گسترش کروناویروس).
برای استفاده از این جایگاه‌ها، تنها اتصال لامپ‌های ماوراءبنفش به برق و روشن کردن آنها کافی نیست. این جایگاه‌ها، به لامپ‌های بزرگ ماوراءبنفش و فویل‌هایی مجهز هستند تا میزان انرژی موجود برای از بین بردن کووید- ۱۹ روی همه سطوح را افزایش دهند. تجهیزات مورد نیاز این جایگاه‌ها را می‌توان از فروشگاه‌های سخت‌افزار خریداری و طی سه ساعت مونتاژ کرد.
آزمایش مستقیم کروناویروس روی این فناوری جدید، غیرممکن است اما پژوهشگران دانشگاه بینگهمتون با دریافت ۷۵۰۰ دلار بودجه تصمیم گرفته‌اند که یک نمونه ریزارگانیسم مشابه کروناویروس را آزمایش کنند.
این گروه پژوهشی برای رعایت قوانین فاصله‌گذاری اجتماعی، همکاری خود را به صورت آنلاین انجام می‌دهند. یه افزود: ما نمی‌توانیم ملاقات شخصی داشته باشیم اما این ملاقات‌ها را در فضای مجازی انجام می‌دهیم تا به طراحی، صحبت و محاسبه بپردازیم و داده‌های خود را با یکدیگر به اشتراک بگذاریم (جایگاه‌هایی برای کاهش گسترش کروناویروس).
محققان موفق شده اند دستگاه های کوچکی بسازند که کم مصرف هستند و با ولتاژی مشابه سیناپس های مغز انسان کار می کنند.
یک دستاورد بزرگ رایانشی به محققان کمک کرده دستگاه‌هایی کم مصرف بسازند که با جریان برقی مشابه ولتاژ مغز انسان کار کنند.
محققان دانشگاه ماساچوست آمهرست راهی یافته اند تا از رشته‌های زیستی رسانای الکتریسیته یک دستگاه حافظه الکترونیکی به نام «مموریستور»(memristor) بسازند.
محققان با استفاده از باکتریوم «ژئو باکتر» نانوسیم‌های پروتئینی توسعه دادند و متوجه شدند می‌توان دستگاه‌هایی ساخت که به اندازه سیناپس‌های مغز انسان انرژی مصرف می‌کنند.
جون یائو یکی از مؤلفان این پژوهش می‌گوید: این یک مفهوم جدید است و ما معتقدیم به اکتشافاتی در علوم الکترونیک منجر می‌شود که به حوزه رژیم ولتاز زیستی مربوط است.
الگوی شارژ مثبت -منفی تأثیری مشابه فرایند واقعی یادگیری در مغز ایجاد کرد. یائو در این باره می‌گوید: می‌توان قابلیت رسانایی یا انعطاف پذیری سیناپس‌های مموریستور نانوسیمی را طوری ماژول بندی کرد که نقش اجزای زیستی لازم برای رایانس مغزی را تقلید کند.
محققان برای تست این نانوسیم‌ها، الگوی پالس روشن-خاموش را از یک سیم فلزی نازک ارسال کردند که ۱۰۰ بار از موی انسان کوچک‌تر است.
قابلیت یادگیری این دستگاه برخلاف رایانه‌های معمولی مبتنی بر نرم افزار نیست.
نانوسیم‌های زیستی نسبت به نانوسیم‌های مصنوعی سیلیکونی مزایای بسیاری دارند و کم مصرف تر هستند. همچنین آنها در آب یا مایعات ثبات بیشتری دارند و به عبارت دیگر می‌توان آنها را برای مصارف پزشکی مانند دستگاه‌های رصد ضربان قلب به کار برد.
منبع: ایسنا