پژوهشگران آمریکایی، باتری ربات را برای استفاده در ربات‌ها ابداع کرده‌اند که از الیاف دور ریخته، ساخته شده‌اند.
باتری ربات که در حال حاضر روی ربات‌ها نصب می‌شوند، می‌توانند قدرت الکتریکی آنها را تامین کنند اما اضافه شدن وزن باتری ربات موجب می‌شود که ربات به قدرت بیشتری برای حمل و جا به جایی آن نیاز داشته باشد.
گروهی از پژوهشگران “دانشگاه میشیگان” (UMich)، راه حل هوشمندانه‌ای طراحی کرده‌اند که به ربات‌های آینده امکان می‌دهد تا با خنثی کردن وزن خود، نیروی مورد نیاز را تامین کنند. برای این کار، تنها به کمی الیاف “کِولار” (Kevlar) نیاز است.
این گروه پژوهشی به سرپرستی “نیکلاس کوتوف” (Nicholas Kotov)، استاد مهندسی شیمی دانشگاه میشیگان، یک سیستم ربات طراحی کرده‌اند که قدرت کافی را برای حمایت ساختاری از ربات دارد.
کوتوف و گروهش در این پژوهش، باتری ربات را از الیاف دور ریخته شده کِولار ساخته‌اند که قدرت آن بسیار بیشتر از باتری‌های کنونی است.
کوتوف گفت: طراحی ربات‌ها معمولا به استفاده از باتری‌هایی محدود است که اغلب، فضای داخل ربات را تا ۲۰ درصد و یا بیشتر اشغال می‌کنند و همین میزان از وزن ربات را تشکیل می‌دهند.
وی امیدوار است که این باتری، بین سه تا پنج سال آینده، به تجاری‌سازی برسد. انتظار می‌رود که نخستین خریداران این باتری، سازندگان پهپادها و ربات‌ها باشند.
محققان ایرانی دانشگاه رایس تگزاس با موفقیت از یک کپسول پرشده از سلول‌های بنیادی برای بهبود خسارات واردشده به قلب یک موش استفاده کرده‌اند.
وقوع حملات قلبی یکی از دلایل اصلی مرگ انسان هاست و یکی از علل این رخداد خسارت‌هایی است که به طور تدریجی به قلب انسان‌ها وارد می‌شود. محققان روشی جدید برای احیا و بازسازی بافت‌های آسیب دیده قلب و کاهش تخریب آنها ابداع کرده‌اند که مبتنی بر کاشت کپسول‌های پر از سلول‌های بنیادی در قلب است.
کاشت سلول‌های بنیادی در بافت‌های آسیب دیده قلب می‌تواند این مشکل را حل کند. البته چالش اصلی این است که سیستم ایمنی بدن ممکن است این سلول‌ها را مهاجم تشخیص دهد و آنها را پس بزند.
بعد از وقوع حمله قلبی بافت‌های آسیب دیده تا حد امکان بازسازی می‌شوند، اما این بازسازی به اندازه حالت اولیه قبل از آسیب نیست و ریتم ضربان قلب هرگز به وضعیت قبل از وقوع حمله قلبی باز نمی‌گردد. این امر زمینه را برای وقوع حملات قلبی دیگری فراهم می‌آورد که ممکن است به مرگ انسان منجر شود.
پژوهشگران دانشگاه رایس برای حل این مشکل سلول‌های بنیادی را در کپسول‌های آغشته به هیدروژل مخفی می‌کنند و این کپسول‌ها بعد از آزاد کردن فاکتورهای التیام بخش خود در قلب به تعمیر و بازسازی بافت‌های آسیب دیده قلب کمک می‌کنند و میزان جراحت را کاهش می‌دهند. از این طریق می‌توان امیدوار بود که احتمال وقوع حملات قلبی تازه کاهش یابد.
این پژوهش زیر نظر دکتر امید ویسه دانشیار ایرانی الاصل دانشگاه رایس و با همکاری دانشجویانی از ملیت‌های مختلف و از جمله سمیرا آقلارا فتوت دانشجوی ایرانی دانشگاه رایس صورت گرفته است. به گفته دکتر ویسه سیستم ایمنی بدن هیدروژل را یک عامل مهاجم خارجی محسوب نمی‌کند و علیه آن واکنشی نشان نمی‌دهد. لذا می‌توان سلول‌های بنیادی را در درون هیدروژل مخفی کرد و آنها را از این طریق به داخل قلب منتقل کرد. البته تا عملیاتی شدن این روش درمانی بر روی انسان‌ها راه درازی در پیش است.
منبع: ایسنا