یک مضراب یا اصطلاحا “پیک” نوری موسوم به “ōPik” برای نواختن مضراب نوری گیتار ساخته شده است که از ال‌ای‌دی‌های مادون قرمز برای تبدیل لرزش سیم‌ها به سیگنال خروجی استفاده می‌کند.
مضراب نوری و جدید “ōPik” به جای استفاده از آهن‌رباها و سیم‌پیچ‌ها برای تبدیل حرکت سیم‌های گیتار به ولتاژ آنالوگ برای خروجی تقویت شده، از نور مادون قرمز برای گرفتن لرزش سیم‌ها استفاده می‌کند.
طرح این مضراب نوری نخستین بار در سال ۲۰۱۷ مطرح شد و اکنون پس از طی آزمایش‌ها و رفع نواقص، برای کمپین جمع آوری بودجه تولید انبوه آماده شده است.
این مضراب دارای دو ردیف ال‌ای‌دی مادون قرمز است که هر گونه لرزش یک سیم را بلافاصله توسط یک گیرنده فتودیودی می‌گیرد و سپس از طریق یک آمپلی‌فایر به یک سیگنال برای خروجی تبدیل می‌کند.
مضراب نوری “ōPik” یک مضراب قدرتمند است و با یک جعبه نیروی ۹ ولتی عرضه می‌شود.
فناوری ثبت اختراع شده این مضراب نوری، هر نوع نور پس زمینه را فیلتر می‌کند، بنابراین می‌تواند در یک اتاق روشن یا تحت نورپردازی شدید مورد استفاده قرار گیرد.
سازندگان می‌گویند برای استفاده از این مضراب نوری لازم نیست سیم‌های گیتار شما فلزی باشند، چرا که این سیستم می‌تواند ارتعاش سیم‌های نایلونی و سیم‌های ساخته شده از مواد دیگر را ترجمه کند. حتی می‌توان از ترکیبی از سیم‌ها برای کشف بافت‌های مختلف صوتی استفاده کرد.
سازندگان آن تأکید می‌کنند که این مضراب از نظر طراحی کاملا آنالوگ است و یک مدل ساز یا یک ترکیب کننده نیست. ضمن اینکه پارامترهای خروجی را می‌توان از طریق اتصال بلوتوثی به یک برنامه قابل اجرا بر روی گوشی‌های هوشمند به صورت دیجیتالی تنظیم کرد. این بدان معنی است که دستگاه پخش می‌تواند حجم خروجی و فرکانس‌ها را تنظیم کند و فیلترهایی را برای هر سیم اعمال کند. همچنین تغییرات را می‌توان برای فراخوان سریع ذخیره کرد.
البته برای راه اندازی این مضراب نوری نیاز به یک گیتار میزبان با یک مضراب معمولی است.
نمونه اولیه‌ای از این مضراب نوری برای گیتار بیس هم ساخته شده است.
اگر همه چیز طبق برنامه‌ریزی و خوب پیش برود، تخمین زده شده است که فروش این مضراب نوری از ماه اکتبر آغاز شود.
جمعی از مهندسان خلاق دانشگاه “مریلند” در پی کمبود شدید “ونتیلاتور” در دوران بحران شیوع بیماری همه‌گیر کووید-۱۹ اقدام به ساخت دستگاه تنفس مصنوعی با استفاده از دستگاه شیردوش کرده‌اند.
کمبود جهانی “ونتیلاتور” در بحران همه‌گیری کووید-۱۹ موجب چالشی بزرگ شده که رفع آن نیازمند ابداع راه حل‌های غیرمتعارف است. اکنون چهار تن از مهندسان دانشگاه مریلند با تبدیل شیردوش استفاده نشده به ونتیلاتورهای بسیار مورد نیاز و حیاتی، رویکرد جدیدی را اتخاذ کرده‌اند.
به دلیل کمبود ونتیلاتور یا همان دستگاه تنفس مصنوعی در ایالات متحده و همچنین در سراسر جهان، مقامات مسئول پیشنهاد می‌دهند که بیمارستانها روش‌های بی‌سابقه ای را برای حل این بحران پیدا کنند.
همچنین چندین شرکت بزرگ مانند اپل، تسلا و دایسون در تلاش هستند تا این کمبود را برطرف کنند یا کاهش دهند. اکنون مهندسان دانشگاه مریلند با تغییر شیردوش‌های استفاده نشده به دستگاه‌های تنفس مصنوعی، پنجره جدیدی رو به این چالش باز کرده اند.
این مهندسان توانسته اند جریان هوا را در شیردوش‌ها معکوس کنند. به این معنی که شیردوش به جای مکیدن هوا و دوشیدن شیر، قادر به دمیدن هوا به ریه‌های بیماران است.
“برندی گرستنر” یکی از این مهندسان می‌گوید: شیردوش‌ها دستگاه‌های بهداشتی هستند که توسط سازمان غذا و دارو تأیید شده و قابل اعتماد هستند.
این مهندسان پس از موفقیت اولیه، برای ارتقای کار خود یک صفحه فیسبوک ایجاد کردند و هم اکنون در حال پذیرش کمک‌های مالی برای تأمین اعتبار پروژه و تولید انبوه این ونتیلاتورها هستند.
بهترین قسمت این پروژه این است که نمونه اولیه این ونتیلاتور ظرف چهار ساعت قابل تولید است و در مقایسه با دستگاه‌های تنفس مصنوعی موجود در بیمارستانها که چندین هزار دلار قیمت دارد، تنها حدود ۳۰۰ دلار خرج برمی‌دارد.
بدیهی است که این ایده جدید می‌تواند کمک کننده باشد، اما مهندسان هنوز برای استفاده از آنها در بیمارستانها به تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا(FDA) احتیاج دارند.
همچنین نمونه‌های اولیه را باید بتوان به آسانی ضدعفونی کرد تا خطر آلودگی و انتقال به حداقل برسد. تا زمانی که این معیارها برآورده نشوند، سازمان غذا و دارو این طرح را تایید نخواهد کرد. البته از آنجایی که دانشمندان و مهندسان در سراسر جهان برای جلوگیری از شیوع کووید-۱۹ متحد شده‌اند، مهم است که سازمان‌ها هیچ ایده جدیدی را رد نکنند و احتمالا همین‌طور خواهد بود.
منبع: ایسنا